Penguin Parade

Hallo allemaal,

De vorige keer zijn we nog 1 dagje in Ulla Dulla verbleven. ’s Middags hebben we nog een half uurtje op een waterfiets gedobberd op het meer bij de camping. Op het water drijven/dobberen is toch wel erg lekker. Een speedboat heeft toch wel onze voorkeur, want van fietsen (of andere intensief actieve dingen) zijn we toch niet zo. Hoogtepunt van het ritje was dat we opeens een slipper van Mika voorbij zagen drijven, dus snel ff op de pedalen om die terug te halen. Verder in de middag nog ff gezwommen en op het springkussen gesprongen, maar niet al te lang, want het was te heet om iets te doen. Op de terugweg van het zwemmen stond er een groepje mensen naar een boom te staren. Hier was een grote zwarte hagedis omhoog aan het klimmen, helaas geen camera bij de hand. Niet veel later begon het te regenen, want dat doet het hier ook regelmatig in de zomer (net als in Nederland, alleen komt het kwik hier wel snel weer boven de 30 graden). Tijdens het onweer was er een ontzettend dikke harde knal, het leek wel vuurwerk, nog nooit zo’n harde knal meegemaakt. Die avond bleef het regenen, dus ideaal weer om ff te skypen!

De dag erna weer vroeg op pad om naar de volgende plaats te rijden. Dit maal was de bestemming Merimbula (220 km rijden). Aangekomen op de camping, die mooi gelegen was aan de kust, deden we snel onze zwemkleding aan en gingen we het strand verkennen. Ook hier was het zonnetje weer lekker aan het schijnen en er lag een prachtige baai naast de camping om de oceaan in te gaan. Er waren veel mensen in de weer met een body board (korte surf plank) om hier op de mooie golven terug te surfen naar het strand. Vele papa’s voelden zich weer 20 of zelfs 30 jaar jonger op het body board van hun kind (als die er al was). Deze papa had geen body board, dus met Mika op de arm lekker in het koude water met de golven spelen. Ook aan het strand waren vele schelpjes aangespoeld waar Mika ook lekker mee kon spelen. Mama lag voornamelijk op het strand om te proberen een lekker kleurtje te krijgen. De zon bruult goed, dus bakken maar! Na het strand even afspoelen in het normale zwembad van de camping en ff douchen. Daarna het bijgelegen dorpje nog even in om de lokale horeca nog uit te proberen en nog ff te shoppen uiteraard (normale boodschappen dit keer, geen souvenirs). De dagen vliegen zo snel voorbij hier, dat merken we nu al. Het tijdsbesef is af en toe ver te zoeken of welke dag het nu is… Het vakantiegevoel overheerst gelukkig!

De volgende camping ligt in Lakes Entrance, een stukje verder rijden dan onze vorige bestemming (260 km). De wegen hier zijn niet zo heel erg goed als we gewend zijn in Nederland. Op de hoofdsnelwegen mag je hier 110 km/u op de meeste wegen langs de kust is de maximum snelheid 100 km/u. Het reizen gaat dus niet zo snel hier als in Europa bijvoorbeeld. Ook hier zijn veel werkzaamheden aan de weg en de ‘snelwegen’ hier lopen ook gewoon door in de dorpen/steden. Hier mag je dan maar 50 net als in Nederland. Het rijden op de ‘snelwegen’ is behoorlijk intensief want de wegen gaan van links naar rechts en boven naar beneden. Voor veel bochten staan waarschuwingsborden van 45,65,etc. als maximum snelheid in de bocht, dus de gemiddelde afstand die je per uur aflegt is bij lange na niet de voorspelde snelheid. Uiteraard moet je af en toe je camper nog even volgooien met diesel en de chauffeur met koffie. De reisdagen zijn meestal de gehele morgen en het eerste deel van de middag gevuld met touren. Gelukkig verloopt dit met Mika en z’n iPad verrekkus goed. Ik denk wel dat hij alle filmpjes al bijna uit z’n hoofd kent, maar hij blijft er gelukkig aandachtig naar kijken. Zijn vocabulair begint ook aardig te groeien, want Bob (de bouwer) en Zaza (van het zandkasteel aan zee) zijn de populaire nieuwe woordjes van hem. Ook opa en oma zijn toegevoegd en deze week heeft hij al een paar keer zijn eigen naam uitgesproken! Papa en mama zijn uiteraard supertrots!

Aangekomen op de camping hebben we ons voorgenomen om maar eens even de resterende campingplaatsen vast te leggen voor de rest van onze tijd met de camper. Twee nachtjes op deze camping, twee nachtjes in Philip Island, dan richting de great ocean road en via de grampians terug naar Melbourne waar we onze camper weer inleveren, maar zover zijn we gelukkig nog niet. Bij Lakes Entrance was een kermis opgebouwd die open was van 6-10 ’s avonds. Hier moesten we dus ook even overheen gaan lopen met Mika. Er waren veel attracties waar Mika in wilde maar de borden die erbij stonden lieten zien dat Mika nog niet genoeg gegroeid was sinds de kermis in Venray. Wel waren er verschillende geschikte attracties voor Mika waar hij dus wel gebruik van heeft gemaakt. Een treintje, een carrousel, een grote glijbaan (samen met papa) gelijk aan die in Venray een groot (spring) luchtkasteel en monstertruck (jes) waar Mika ook met papa in mocht. De monstertrucks waren meer geschikt voor Mika dan voor papa of papa was eigenlijk gewoon iets te groot ervoor. De rondjes met 2 heuveltjes brachten toch gevoelige tikken tegen de knieën en ellebogen, maar Mika vond het geweldig en dan is het ook mooi. Terug op de camping nog even op het springkussen dat op iedere big4 camping aanwezig is en je merkt dat Mika er steeds behendiger in wordt. Tussen de grotere kinderen blijft hij al steeds beter op de been en springt er ook steeds beter op.

8 januari 2015, we zijn onderweg naar Philip Island. De weg begint gelukkig al wat minder heuvelachtig te worden en dus ook een stukkie minder intensief. Tachtig kilometer voor onze eindbestemming schrikken we van een (we denken een) dennenappel die op onze vooruit valt. Er reed ook een vrachtwagen voorbij aan de andere kant, dus daar zat papa’s aandacht in ieder geval op. De dennenappel heeft zijn stempel in ieder geval achtergelaten op de voorruit en de ruit heeft nu een scheur van boven tot onder. Toch maar even gebeld met apollo support en die maakten ons eigenlijk ook niet veel wijzer. Ze wilden ons naar Melbourne sturen (maar daar zaten we nog 150 kilometer vanaf) de ruit was toen nog maar tot halverwege gescheurd. We besloten om toch maar gewoon door te rijden naar Philip Island waar we onze camping tenslotte toch voor 2 dagen hadden geboekt. Onderweg zagen we nog een garage, dus daar maar even wat navraag gedaan over onze ruit. Deze hadden ze niet op voorraad, maar konden hem maandag wel hebben (4 dagen later). Dit kwam niet helemaal overeen met onze planning, dus toch maar besloten om door te rijden met de barst in de ruit. The windshield is lamenated, so you’ll be allright! Het blijft een heerlijk taaltje hier!

Aangekomen op de camping even informatie ingewonnen wat er te doen was hier. Er werd geadviseerd om ’s avonds toch even te gaan kijken op de penguin parade, want dat is toch wel erg uniek. Dit was om half 9 ongeveer ’s avonds, dus eerst ff in het noordelijke dorpje Cowen een hapje eten voordat we daarheen gaan. (voordat je doorleest eerst even je eten doorslikken) We waren goed op tijd gearriveerd bij de penguin parade en mochten op een tribune plaatsnemen. De pinguïns komen uit de oceaan op het strand gelopen om hier naar hun nestjes te gaan (waar de jongeren nog verblijven die nog niet kunnen zwemmen). De ouders gaan de zee in om visjes te vangen (op te eten) en ze voeren de jongeren door de vis als het ware uit te kotsen in hun mond. Natuurlijk niet erg smakelijk als je het zo leest, maar zo heeft moedertje natuur het bedacht voor deze beessies. Voordat de pinguïns het strand oplopen verzamelen ze zich in de zee net voor de kust. Ze verzamelen zich voor de kust zodat ze samen het strand over kunnen lopen in een groep zodat de kans kleiner is dat een roofvogel ze oppakt. Voordat ze de grote oversteek maken komen eerst de verkenners het strand op, eerst 1, dan 2, dan 3 en zo steeds meer. Even het strand op en dan snel weer terug het water in. Dit ziet er erg komisch uit! Uiteindelijk lopen ze dus allemaal naar hun nestjes op het vaste land waar hun jongeren aan het wachten zijn op hun avondmaaltijd. Voor Mika begint het ook al laat te worden, dus nog ff de winkel in om de lokale pinguïns te sponseren en dan weer naar de camper. Het was verboden om foto’s te maken, dit werd ook herhaaldelijk gezegd, maar door lang niet iedereen goed begrepen. Voornamelijk de Aziatische mensen leken er geen zak van te begrijpen (of ze deden het zo voor), want ze moesten er toch herhaaldelijk op geattendeerd worden. Voordat we vertrokken moesten we nog even onder de camper kijken of er daar geen pinguïns zaten verstopt (onderweg naar hun nest), want ze zouden zelfs hier nog kunnen zitten. Erg leuk om een keer mee te maken!

Vandaag zijn we naar Maru koala’s park geweest. Bas had al een filmpje van een wandelende koala op zijn facebook gepost, dus daarvoor moet je anders maar even terugkijken. Hier in dit park waren weer veel lokale diersoorten te bekijken zoals de koala’s, kangoeroe, wombats, kaketoes, wallabies (kleine kangoeroe), emoes, dingos en nog wat algemene diertjes. Ook lagen er 2 pas geschoren alpaca’s lui in de zon te liggen. Als het mijn kapper was geweest, dan had ik er ook niet voor betaald. De oorsprong van deze kapper ligt dan ook wel voor de hand… Sydney (’t zit nie). Veel leuke foto’s gemaakt met ons en de diertjes en er was ook nog een leuke playground voor Mika waar hij lekker wat energie kwijt kon. Nu ligt onze boef lekker te slapen (middagdutje) en papa schijft het verslag. Mama zoekt de foto’s vast uit die op de site kunnen en dan alleen nog even het verslag op internet zetten!

Tot de volgende keer!

ps allemaal bedankt voor de leuke reacties de vorige keer!